Να υπογραμμιστούν οι δευτερεύουσες υποθετικές προτάσεις και να προσδιοριστεί το είδος των υποθετικών λόγων.
1. Ἐὰν τοίνυν τούτου καταψηφίσησθε, βλάψετε ὑμᾶς αὐτοὺς.
2. Εἰ μὲν ἄνευ τῆς γνησίας θυγατρὸς τὸν Ἔνδιον Πύρρος ἐποιεῖτο υἱὸν αὑτῷ, ἄκυρος ἄν ἦν αὐτοῦ ἡ ποίησις κατὰ τὸν νόμον.
3. Εἰ μὲν οὖν εἶχε καλῶς τὰ πράγματα, οὐδὲν ἄν ἔδει συμβουλεύειν.
4. Εἰ βασιλεὺς παρ’ αὑτὸν ὄντα με σύμβουλον ποιοῖτο, ἄν παραινέσαιμι ὑπὲρ μὲν τῶν αὑτοῦ πολεμεῖν.
5. Ἤν οὗτοι ἐξαπατήσωσιν ὑμᾶς, ἐκ τῶν ὑμετέρων ὠφεληθήσονται.
6. Εἰ γὰρ ἄλλοις ἡδονὰς παρσκευάζοντες ἀμελοῦσι τοῦ καλοῦ, σχολῇ γ’ ἄν τὸ σῶφρον ἀντὶ τοῦ τερπνοῦ διώξαιεν.
7. Εἰ Ἀγησίλαος ἴδοι τοὺς νέους γυμναζομένουν, ἐπῄνεσεν ἄν.
8. Εἰ μὲν οἷον τε ἦν τοῖς ἐν τῷ πολεμῳ κινδύνους διαφυγοῦσι ἀθανάτους εἶναι τὸν λοιπὸν χρόνον, ἀξιον ἦν τοῖς ζῶσι τὸν ἅπαντα χρόνον πενθεῖν τοὺς τεθνεῶτας.
9. Εἴ τινα λάβοιεν, ἀπέκτεινον.
10. Ἐάν τι ἔχω ἀγαθόν, διδάσκω.
11. Εἰ τοῦτ' ἐποίουν, ἐνίκων ἂν.
12. Ἤν ἐγγὺς ἔλθῃ θάνατος, οὐδείς βούλεται θνήσκειν.
13. Ἄν γὰρ ὀρθῶς μάθητε τὰ πραχθέντα, ῥᾳδίως γνώσεσθ’ ἅν μου κατεψεύσαντο οἱ κατήγοροι.
14. Ἥξω παρὰ σὲ αὔριον, ἐὰν θεὸς ἐθέλῃ.
15. Εἰ εἰσὶ βωμοί, εἰσὶ καὶ θεοί.
16. Ἤν ἐμὲ ἀποκτείνητε, βλάψετε ὑμᾶς αὐτούς.
17. Εἴ τις ὑμῶν βούλεται ᾄδειν, ᾀδέτω.
18. Εἰ μὲν οὖν ἐδυνάσθην ἐγώ, ὅλην ἄν ἔχων τὴν πόλιν πρὸς ὑμᾶς ἀπέστην.
19. Οἱ νέοι ἀγανακτοῦσιν, ἄν οἴωνται ἀδικεῖσθαι.
20. Οὐκ ἄν τις ζῴη, εἰ μὴ τρέφοιτο.
21. Εἰ αἴσθοιτο καταλελειμμένα μικρὰ παιδάρια, ἐπεμέλετο καὶ τούτων.
22. Εἰ ἀληθῆ λέγεις, σώζου.
23. Ἐάν τις δημοκρατίαν καταλύῃ τὴν Ἀθήνησιν, πολέμιος ἔστω Ἀθηναίων.
24. Ἐὰν οὔτως στρατευσώμεθα, οὐ δυνάμεθα μάχεσθαι.
25. Ἐὰν ἀναλογίσησθε, αὐτίκα γνώσεσθε.
1. Ἐὰν τοίνυν τούτου καταψηφίσησθε, βλάψετε ὑμᾶς αὐτοὺς.
- Υπόθεση: Ἐὰν + καταψηφίσησθε (υποτακτική)
- Απόδοση: βλάψετε (οριστική μέλλοντα)
- Είδος: Το προσδοκώμενο
2. Εἰ μὲν ἄνευ τῆς γνησίας θυγατρὸς τὸν Ἔνδιον Πύρρος ἐποιεῖτο υἱὸν αὑτῷ, ἄκυρος ἄν ἦν αὐτοῦ ἡ ποίησις κατὰ τὸν νόμον.
- Υπόθεση: Εἰ + ἐποιεῖτο (ευκτική)
- Απόδοση: ἄν ἦν (δυνητική οριστική παρατατικού)
- Είδος: Αόριστη επανάληψη στο παρελθόν
3. Εἰ μὲν οὖν εἶχε καλῶς τὰ πράγματα, οὐδὲν ἄν ἔδει συμβουλεύειν.
- Υπόθεση: Εἰ + εἶχε (οριστική)
- Απόδοση: ἄν ἔδει (δυνητική οριστική)
- Είδος: Το μη πραγματικό
4. Εἰ βασιλεὺς παρ’ αὑτὸν ὄντα με σύμβουλον ποιοῖτο, ἄν παραινέσαιμι ὑπὲρ μὲν τῶν αὑτοῦ πολεμεῖν.
- Υπόθεση: Εἰ + εἶχε (οριστική)
- Απόδοση: ἄν ἔδει (δυνητική οριστική)
- Είδος: Το μη πραγματικό
5. Ἤν οὗτοι ἐξαπατήσωσιν ὑμᾶς, ἐκ τῶν ὑμετέρων ὠφεληθήσονται.
- Υπόθεση: Ἤν + ἐξαπατήσωσιν (υποτακτική)
- Απόδοση: ὠφεληθήσονται (μέλλοντας)
- Είδος: Το προσδοκώμενο
6. Εἰ γὰρ ἄλλοις ἡδονὰς παρσκευάζοντες ἀμελοῦσι τοῦ καλοῦ, σχολῇ γ’ ἄν τὸ σῶφρον ἀντὶ τοῦ τερπνοῦ διώξαιεν.
- Υπόθεση: Εἰ + ἀμελοῦσι (οριστική)
- Απόδοση: ἄν διώξαιεν (δυνητική ευκτική)
- Είδος: Το πραγματικό
7. Εἰ Ἀγησίλαος ἴδοι τοὺς νέους γυμναζομένουν, ἐπῄνεσεν ἄν.
- Υπόθεση: Εἰ + ἴδοι (ευκτική)
- Απόδοση: ἐπῄνεσεν ἄν (δυνητική οριστική)
- Είδος: Αόριστη επανάληψη στο παρελθόν
8. Εἰ μὲν οἷον τε ἦν τοῖς ἐν τῷ πολεμῳ κινδύνους διαφυγοῦσι ἀθανάτους εἶναι τὸν λοιπὸν χρόνον, ἀξιον ἦν τοῖς ζῶσι τὸν ἅπαντα χρόνον πενθεῖν τοὺς τεθνεῶτας.
- Υπόθεση: Εἰ + ἦν (οριστική ιστορικού χρόνου)
- Απόδοση: ἦν (οριστική)
- Είδος: Το μη πραγματικό
9. Εἴ τινα λάβοιεν, ἀπέκτεινον.
- Υπόθεση: Εἰ + λάβοιεν (ευκτική)
- Απόδοση: ἀπέκτεινον (οριστική παρατατικού)
- Είδος: Αόριστη επανάληψη στο παρελθόν
10. Ἐάν τι ἔχω ἀγαθόν, διδάσκω.
- Υπόθεση: Ἐάν + ἔχω (υποτακτική)
- Απόδοση: διδάσκω (οριστική ενεστώτα)
- Είδος: Αόριστη επανάληψη στο παρόν και στο μέλλον
11. Εἰ τοῦτ' ἐποίουν, ἐνίκων ἂν.
- Υπόθεση: Εἰ + ἐποίουν (ευκτική)
- Απόδοση: ἐνίκων ἂν (δυνητική οριστική)
- Είδος: Αόριστη επανάληψη στο παρελθόν
12. Ἤν ἐγγὺς ἔλθῃ θάνατος, οὐδείς βούλεται θνήσκειν.
- Υπόθεση: Ἤν + ἔλθῃ (υποτακτική)
- Απόδοση: βούλεται (οριστική ενεστώτα)
- Είδος: Αόριστη επανάληψη στο παρόν και στο μέλλον
13. Ἄν γὰρ ὀρθῶς μάθητε τὰ πραχθέντα, ῥᾳδίως γνώσεσθ’ ἅν μου κατεψεύσαντο οἱ κατήγοροι.
- Υπόθεση: Ἄν + μάθητε (υποτακτική)
- Απόδοση: γνώσεσθ’ ἅν (μέλλοντας)
- Είδος: Προσδοκώμενο
14. Ἥξω παρὰ σὲ αὔριον, ἐὰν θεὸς ἐθέλῃ.
- Υπόθεση: ἐὰν + ἐθέλῃ (υποτακτική)
- Απόδοση: ἥξω (μέλλοντας)
- Είδος: Προσδοκώμενο
15. Εἰ εἰσὶ βωμοί, εἰσὶ καὶ θεοί.
- Υπόθεση: Εἰ + εἰσὶ (οριστική)
- Απόδοση: εἰσὶ (οριστική)
- Είδος: πραγματικό
16. Ἤν ἐμὲ ἀποκτείνητε, βλάψετε ὑμᾶς αὐτούς.
- Υπόθεση: Ἤν + ἀποκτείνητε (υποτακτική)
- Απόδοση: βλάψετε (μέλλοντας)
- Είδος: Προσδοκώμενο
17. Εἴ τις ὑμῶν βούλεται ᾄδειν, ᾀδέτω.
- Υπόθεση: Εἴ + βούλεται (οριστική)
- Απόδοση: ᾀδέτω (προστακτική)
- Είδος: Πραγματικό
18. Εἰ μὲν οὖν ἐδυνάσθην ἐγώ, ὅλην ἄν ἔχων τὴν πόλιν πρὸς ὑμᾶς ἀπέστην.
- Υπόθεση: Εἴ + ἐδυνάσθην (οριστική ιστορικού χρόνου)
- Απόδοση: ἄν ἀπέστην (δυνητική οριστική)
- Είδος: Το μη πραγματικό
19. Οἱ νέοι ἀγανακτοῦσιν, ἄν οἴωνται ἀδικεῖσθαι.
- Υπόθεση: ἄν + οἴωνται (υποτακτική)
- Απόδοση: ἀγανακτοῦσιν (οριστική ενεστώτα)
- Είδος: Αόριστη επανάληψη στο παρόν και στο μέλλον
20. Οὐκ ἄν τις ζῴη, εἰ μὴ τρέφοιτο.
- Υπόθεση: εἰ + τρέφοιτο (ευκτική)
- Απόδοση: ἄν ζῴη (δυνητική ευκτική)
- Είδος: Απλή σκέψη του λέγοντος
21. Εἰ αἴσθοιτο καταλελειμμένα μικρὰ παιδάρια, ἐπεμέλετο καὶ τούτων.
- Υπόθεση: εἰ + αἴσθοιτο (ευκτική)
- Απόδοση: ἐπεμέλετο (οριστική παρατατικού)
- Είδος: Αόριστη επανάληψη στο παρελθόν
22. Εἰ ἀληθῆ λέγεις, σώζου.
- Υπόθεση: εἰ + λέγεις (οριστική)
- Απόδοση: σώζου (προστακτική)
- Είδος: Το πραγματικό
23. Ἐάν τις δημοκρατίαν καταλύῃ τὴν Ἀθήνησιν, πολέμιος ἔστω Ἀθηναίων.
- Υπόθεση: Ἐάν + καταλύῃ (υποτακτική)
- Απόδοση: ἔστω (προστακτική = μελλοντική έκφραση)
- Είδος: Προσδοκώμενο
24. Ἐὰν οὔτως στρατευσώμεθα, οὐ δυνάμεθα μάχεσθαι.
- Υπόθεση: Ἐάν + στρατευσώμεθα (υποτακτική)
- Απόδοση: δυνάμεθα (οριστική ενεστώτα)
- Είδος: Αόριστη επανάληψη στο παρόν και στο μέλλον
25. Ἐὰν ἀναλογίσησθε, αὐτίκα γνώσεσθε.
- Υπόθεση: Ἐάν + ἀναλογίσησθε (υποτακτική)
- Απόδοση: γνώσεσθε (μέλλοντας)
- Είδος: Προσδοκώμενο
