2. Να γίνει πλήρης συντακτική αναγνώριση (είδος, εξάρτηση) των ονοματικών και επιρρηματικών προσδιορισμών:
- Ἤν δὲ τὴν είρήνην ποιησώμεθα (δευτερεύουσα υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης, μετὰ πολλῆς (επιθετικός προσδιορισμός στο ἀσφαλείας) ἀσφαλείας (μετά ἀσφαλείας, εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός τρόπου) τὴν πόλιν οἰκήσομεν.
- Οὗτός ἐστι φίλος Δημοσθένει (δοτική ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς).
- Λακεδαιμόνιοι βοῇ καὶ οὐ ψήφῳ (δοτικές ως επιρρηματικός προσδιορισμός του μέσου) κρίνουσι.
- Διαφέρει γυνὴ ἀνδρὸς τὴν φύσιν (αιτιατική ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς).
- Πειθοῦς (γενική αντικειμενική) δημιουργός ἐστιν ἡ ρητορική.
- Νῦν (επίρρημα χρόνου) ὑπὲρ πάντων (εμπρόθετος της υπεράσπισης) ἀγών!
- Μεγίστου (επιθετικός προσδιορισμός στο κακοῦ) κακοῦ ἀπηλλάγησαν οἱ παῖδες, πονηρίας (επεξήγηση στο κακοῦ).
- Καί τριῶν (επιθετικός προσδιορισμός ἡμερῶν) ἄλλων (επιθετικός προσδιορισμός ἡμερῶν) ἡμερῶν τὴν ὁδόν ἀνύσαντες (= αφού διανύσαμε) ἐρχόμεθα ἐς πόλιν (εμπρόθετος κατεύθυνσης) τῆς Μακεδονίας (γενική διαιρετική) Βέροιαν (επεξήγηση στο πόλιν) μεγάλην (επιθετικός προσδιορισμός στο πόλιν) καὶ πολυάνθρωπον (επιθετικός προσδιορισμός στο πόλιν) .
