1. Να βρείτε τις πλάγιες πτώσεις που λειτουργούν ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί και να δηλώσετε την επιρρηματική σχέση που εκφράζουν:
​

1. Ἡ μὲν μήτηρ ἀπῆλθε, Κῦρος δὲ κατέμενε καὶ αὑτοῦ (γενική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου) ἐτρέφετο.
2. Ἕκτῳ δὲ ἔτει (δοτική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου) Σαμίοις καὶ Μιλησίοις (δοτικές ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς) πόλεμος ἐγένετο περὶ Πριήνης.
3. Τοσαύτῃ σπουδῇ καὶ προθυμίᾳ (δοτικές ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου) τότ’ ἐχώρουν.
4. Τὶ τηνικάδε (αιτιατική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου) ἀφῖξαι, ὦ Κρίτων;
5. Προστάται ὑμεῖς ἑβδομήκοντα ἔτη (αιτιατική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου) καὶ τρία τῶν Ἑλλήνων ἐγένεσθε.
6. ​Παρὰ ταύτην τὴν πόλιν ἦν πυραμὶς λιθίνη, τὸ μὲν εὖρος (αιτιατική ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς) ἑνὸς πλέθρου, τὸ δὲ ὕψος (αιτιατική ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς) δύο πλέθρων.
7. Ὀλίγον ὕστερον (αιτιατική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου) παρῆσαν πελτασταὶ.
8. Πόσου (γενική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού) πωλεῖ τοῦτο;
9. Νῦν μακαρίζω σε τῆς εὐδαιμονίας (γενική ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας).
10. Εὐθύνους τοῦτον τὸν τρόπον (αιτιατική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου) ἠδίκησεν.
11. Οἱ Ἕλληνες ἀπεῖχον τῆς χαράδρας (γενική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου) ὀκτὼ σταδίους (αιτιατική ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς).
12. Τῇ προτεραίᾳ (δοτική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου) τὰ πλοῖα πάντα συνήθροισε παρ’ ἑαυτὸν.
13. Τοιαύτῃ γνώμῃ (δοτική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου) οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς Κερκυραίους προσεδέξαντο.
14. Ταύταις ταῖς ἀρεταῖς (αιτιατική ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς) προεῖχε τῶν ἄλλων.
15. ​ Οἱ ἡμέτεροι πρόγονοι τῆς αὐτῆς ἡμέρας (γενική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου) ἐπύθοντο τὴν τῶν βαρβάρων ἀπόβασιν.
16. Ἐμοὶ δ’ οὐχ οἷον τ’ ἦν διὰ τὰς παρούσας τύχας οὔτ’ αὐτοῦ (γενική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου) μένειν οὔτ’ εἰς Πόντον εἰσπλεῖν.
17. Ταῦτα (αιτιατική ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας) χαίρω.
18. Δειλίᾳ καὶ ἀνανδρίᾳ (δοτική ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας) ἔλιπον τὴν τάξιν.
19. Ταύτην τὴν πόλιν ὁ Περσῶν βασιλεὺς οὐκ ἐδύνατο βίᾳ (δοτική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου) ἑλεῖν.
20. Τίνι (δοτική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου) οἱ φιλόπονοι τῶν ῥᾳθύμων διαφέρουσι;