Συζητώντας για την εργασία και το επάγγελμα

Η αξία της εργασίας

  • Εξασφαλίζει την οικονομική ανεξαρτησία του ανθρώπου. Χωρίς την αυτονομία που προσφέρει η εργασία, οι άνθρωποι εξαρτώνται από άλλους, συγγενικά μέλη, φίλους κτλ. Σε μια τέτοια συνθήκη δεν μπορούν να είναι ποτέ πραγματικά ελεύθεροι να κάνουν αυτά που οι ίδιοι θέλουν. Χειραγωγούνται ευκολότερα καθώς αναλαμβάνουν έναν ρόλο προστατευόμενου μέλους και όχι ανθρώπου ανεξάρτητου που μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του τις δυσκολίες της ζωής. Συχνά μάλιστα γίνονται βάρος στους οικείους τους δημιουργώντας ρήξη στις σχέσεις τους. 
  • Συντελεί στην αξιοποίηση των δημιουργικών ικανοτήτων του ανθρώπου. Μέσα από την εργασία ο άνθρωπος πραγματώνει το δυναμικό του, ξεδιπλώνει τα ταλέντα και τις κλίσεις του και ζει νιώθοντας χρήσιμος.
  • Αναπτύσσει πνευματικές δεξιότητες του ατόμου. Η καθημερινή ανάγκη επίλυσης προβλημάτων που σχετίζονται με την εργασία διευρύνει την αντίληψη, καλλιεργεί τον προβληματισμό, την κριτική σκέψη και προάγει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα.
  • Βελτιώνει την αυτοεικόνα του εργαζόμενου. Κάνοντας ο καθένας αυτό για το οποίο είναι εκπαιδευμένος και του αρέσει, νιώθει ότι καταξιώνεται στα μάτια των γύρω του. Αποκτά αυτοπεποίθηση και την αίσθηση ότι προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο ως ενεργό μέλος της κοινωνίας. 
  • Βοηθά στην καλλιέργεια κοινωνικών δεξιοτήτων. Μέσα από τη συνεργασία με άλλους ανθρώπους ο εργαζόμενος μαθαίνει να υποχωρεί, να ηγείται, να εμπνέει, να υπακούει. Με λίγα λόγια μαθαίνει να λειτουργεί ομαδικά για έναν κοινό στόχο. Μέσα από τη διαδικασία αυτή αποκτά κοινωνικές δεξιότητες και γνωρίζει ακόμη καλύτερα τον εαυτό του. 
  • Συμβάλλει στην κοινωνική καταξίωση και αναγνώριση. Μέσα από το επάγγελμά του ο εργαζόμενος αποκτά μια κοινωνική ταυτότητα και έναν ρόλο.
  • Βελτιώνει και προωθεί τις επιστημονικές γνώσεις, τις επιστήμες, τις τέχνες, τα γράμματα. 

Παράγοντες που επηρεάζουν την επιλογή επαγγέλματος

  • Έμφυτες κλίσεις και ικανότητες του ατόμου.
  • Συνθήκες εργασίας (το ωράριο, το κλίμα, η κοινωνική ασφάλιση, η υγιεινή, ο ελεύθερος χρόνος).
  • Οικονομικές απολαβές.
  • Κοινωνικό κύρος που παρέχει στο κάθε άτομο.
  • Οικογενειακή επαγγελματική παράδοση.
  • Ανάγκες της αγοράς εργασίας και παραγωγής.
  • Επίδραση που ασκεί το κοινωνικό περιβάλλον.
  • Μίμηση προτύπων (τραγουδιστών, ποδοσφαιριστών κτλ).
  • Οικογένεια (οι φιλοδοξίες και τα όνειρα των γονιών συχνά επηρεάζουν τους νέους).

Συνέπειες της ανεργίας

Σε ατομικό επίπεδο, ο άνεργος:
  • Δεν μπορεί να συντηρήσει οικονομικά τις ανάγκες του.
  • Εξαρτάται από τους άλλους και συχνά χειραγωγείται από αυτούς.
  • Νιώθει ανασφάλεια, μειονεξία, απογοήτευση, ένα μέλος της κοινωνίας που περισσεύει.
  •  Οδηγείται σε κοινωνικό αποκλεισμό και περιθωριοποιείται, με συνέπεια ορισμένες φορές να ωθείται σε παραβατική συμπεριφορά.
 
Σε κοινωνικό επίπεδο:
  • Μένει αναξιοποίητο ένα πολυπληθές ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο βέβαια θα μπορούσε να προσφέρει παραγωγικά στην πρόοδο και την ανάπτυξη μιας χώρας.
  • Συρρικνώνεται η αγοραστική δύναμη των πολιτών και άρα η οικονομία.
  • Εντείνονται οι ανισότητες. Οξύνεται ο ανταγωνισμός  μεταξύ των κοινωνικών ομάδων για την εξεύρεση εργασίας και αποδυναμώνεται η κοινωνική συνοχή.
  • Αυξάνεται το φαινόμενο της εγκληματικότητας, καθώς η κατάσταση αθλιότητας στην οποία περιέρχονται οι άνεργοι οδηγεί σε παραβατική συμπεριφορά και αντικοινωνικές ενέργειες.
  • Ενισχύονται οι ρατσιστικές αντιλήψεις καθώς η ανεργία προκαλεί κοινωνική δυσαρέσκεια και συμβάλλει στην άνοδο των ακραίων πολιτικών κομμάτων. Ο άνεργος, προκειμένου να ανακουφίσει τον εαυτό του από την ευθύνη της ανεργίας, στρέφεται ενάντια σε μειονοτικές κοινωνικές ομάδες τις οποίες θεωρεί υπεύθυνες για την κατάσταση που βρίσκεται. 

Τρόποι αντιμετώπισης της ανεργίας

  • Καλύτερος επαγγελματικός προσανατολισμός. Τα παιδιά θα έπρεπε να βοηθιούνται από το σχολείο ώστε να ανακαλύψουν από μικρή ηλικία τα ταλέντα και τις κλίσεις του.
  • Προώθηση των τεχνικών επαγγελμάτων. Τα επαγγέλματα αυτά συχνά θεωρούνται "κατώτερα" και γι' αυτό πολλοί νέοι δεν τα επιλέγουν. Έτσι η κοινωνία μας έχει γεμίσει άνεργους δικηγόρους και γιατρούς, ενώ οι ηλεκτρολόγοι και οι μηχανικοί εκλείπουν.
  • Σύνδεση εκπαίδευσης και οικονομίας σύμφωνα με τις τεχνολογικές εξελίξεις. 
  • Κρατική μέριμνα ώστε οι άνεργοι να επιμορφώνονται και να εκπαιδεύονται με στόχο ο χρόνος ανεργίας να μην είναι αδρανής αλλά και να αυξάνονται οι πιθανότητες εύρεσης εργασίας στο μέλλον. 
  • Το κράτος θα πρέπει να μην θέτει εμπόδια αλλά να διευκολύνει την δημιουργία νέων επιχειρήσεων. Για τον σκοπό αυτό θα πρέπει να μειωθεί η γραφειοκρατία και η παρεμβατικότητα του κράτους στην ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία.